Koronavirüs vesilesiyle köyü yeniden hatırladık!

Koronavirüs vesilesiyle kendim çok yönlü ve farklı yazılar yazmaya devam ederken, benim gibi farklı yazılar yazanları da takip ediyor ve önemli olanları sizinle paylaşmaya devam ediyorum. “KÖYÜMDEN FOTOĞRAFLAR” yazısını Bedrettin Keleştemur yazmış; ibretle okuyalım, durumu anlayıp kavrayalım ve yapmamız gerekenleri çok yönlü yapalım…

“Türkiye’de 81 il, 957 ilçe var… Türkiye’de, ‘kırsal nüfusun yaşadığı’ köylerimizin sayısı, 2010 verilerine göre, 34 bin 247… 2014 yılına giren ‘büyükşehir yasası’ ile birlikte ülkemizde KÖY SAYISI, 18 bin 335’lere düşmüştür. Büyükşehir sınırları içerisinde yer alan köyler ‘mahalle’ statüsündedir. Ülkemizde, köylere bağlı 26 bin yerleşim yerleri ise ‘çiftlik, mahalle, oba, mezra, iskele, istasyon’ olarak anılır.

Ülkemizde, 2019 yılı verilerine göre; ‘83 milyon 154 bin 997’ nüfusun yüzde 92,78’leri (77.151.280) şehirlerde, yüzde 7,22’si (6.003.717) köylerde yaşamakta…

Elazığ ilimize baktığımızda, 2016 rakamlarına göre (595.638) nüfusun yüzde 71.97’si (428 bin 667) şehirde, yüzde 28,03’ü (166 bin 971) kırsal kesimlerde yaşamakta… Elazığ ilimize bağlı 11 ilçe; mahalle sayısı 151; Elazığ iline bağlı köy sayısı ise 550… Elazığ ilimiz nüfus yoğunluğu olarak da, şehirleşme olarak da, Türkiye ortalamasının altında…

Ülkemizde, 1927’de yüzde 24 civarında olan şehir nüfusu, 2009 yılına gelindiğinde yüzde 75,5’lere ulaşacaktır…

Rakamlarla genel bir fotoğraf çıkarmaya çalıştık… Türkiye’de nüfusun yüzde 7,22’leri köylerde yaşamakta… Elazığ şehrinde nüfusun, yüzde 28,03’leri köylerde yaşamakta…

Köyümüzdeki fotoğrafı daha da netleştirelim… İdeal olan nedir; Batı standartlarını yakalamaktır! O standart nedir; mükemmel bir altyapı… Tarım ve hayvancılıkta endüstrileşme… Şurası bir gerçek ki, “Türkiye 1970’lerin Türkiye’si değil!” Asrımız bilgi asrıdır. Teknolojinin nimetlerini en ücra köyümüze kadar taşıyacağız! Bir damla suyun boşa akmayacağı, bir karış toprağın boş bırakılmayacağı bir ülke olmak!

Köyümde TKDK’nın IPART Proje Yardım Masasını inceledim. Hayalimde, “Doğal Gıda Ürünlerinin Değerlendirilmesi…” “Meyve ve Sebze Ürünlerinin İşlenmesi ve Pazarlanması…” Bu konularda, İl Özel İdarelerine, Belediyelere, İlgili Kurumlara büyük görevler veya sorumluluklar düşüyor! Birçok ürün bağda/bahçede/tarlada kalıyor…

Bunun adına ne diyelim; “İSRAF…” İnancımız, “yiyiniz, içiniz ama israf etmeyiniz…” diyor! Birçok sebze veya meyve birçok alanda işlenebilir… Vatandaşa, ‘doğal gıda’ ürünü olarak da sunulabilir! Geçmişte, “Tarım Kentleri!” denildi, kitaplar yazıldı… Köye yönelik ‘eğitim metotları’ geliştirildi! Kırsal kesimden şehirlere göçleri durduramadık! ‘Şehirde ne varsa köyde de o olacak’ denildi! O yıllarda, “Köy Hizmetleri” seferberlik halindeydi… “Yol, Su, Elektrik, Telefon ve Okul…” en önemli hizmetlerdi…

(Yeniden, yeni bir yapılanma ile şehirdeki hizmetler köylere de gitmeli… / RNE)

Bizim eksiğimiz ne oldu? Göçleri kontrol altına alamadık. Asıl olan da, ‘dönüşümü’ gerçekleştiremedik. Günümüzün Köy Fotoğrafı, med-cezir (gel-git) misali… İlkbahar mevsimi ile birlikte, ‘Şehirlerden Köylere Göçler’ gerçekleşir… Köylerimiz canlanır… Kan dolaşımı artar… Güz mevsimi ile birlikte köyler tekrar yalnızlaşır…

Koronavirüs insanımızı tekrar toprağa yöneltti… Gürültüden, kalabalıklardan kaçış… Güz mevsimi geldi… Hazan rüzgârları esmeye başladı… Ağın ilçemizin 1965’lerde nüfusu 6 bin 500’lerdi… 2020 Yılında bu nüfusun 2 bin 600’lere düştüğünü görüyoruz…

Tekrar ediyorum, ideal olanı nedir? Tarımı Batı standartlarına taşımak… Sıklıkla, “Tarım Liselerine” vurgu yapıyorum! Sıklıkla, “Tarım Şirketlerine” vurgu yapıyorum! Sıklıkla, “Tarımın Endüstrileşmesine” vurgu yapıyorum! Belli bir dönüşüm yok değil… Bu dönüşüm giderek hızlanmalıdır… Dahası mı; “kış aylarında köylerimiz oturulabilir hale gelmelidir”, en uzak köyümüze bile ‘İletişim Teknolojileri’ (tekrar hatırlatıyorum; yeni bir yapılanma yani “yeni bir düzen/düzenleme” ile şehirdeki bütün hizmetler köylere gitmeli / RNE) uzanmalıdır!”