Yetersiz , başarısız ,kompleksli ve özgüveni olmayan  cahil  kişi ve toplumlar  bu eksikliklerini kapatmak ve telafi etmek çabasıyla her fırsatta övünmek  Yolunu seçerler. Bunların tarihleri  de  sık sık andıkları ve tabii ki övündükleri süper   Kahramanlar ve büyük kurtarıcılarla  doludur.

 
 Bayramları  ve bunlara önden arkadan eklenen günlerle uzatılan tatilleri yılın önemli bir kısmını  kapsar ve böylece   daha az  çalışma  ve daha  çok  övünme  vesilesi ve fırsatı bulurlar.

 
Bu övünme histerisi  o dereceye   varır ki  daha reşit olmamış küçük çocuklarda kendi toplumunun  dünyanın en zeki , en çalışkan , en kahraman  ve üstün milleti olduğu  inancını   doğurur. Bu arada  doğal olarak  Bazı tarihi şahsiyetler de övüle övüle göklere çıkarılır , hatta putlaştırılır. Onların asla hata yapmayan  ve  eleştirilmesi akıldan bile geçirilmesi affedilmez bir günah  ve  suç  olan üstün  , İnsan üstü  kurtarıcılar olduğu kanaatı  daha küçük yaşlardan itibaren beyinlere kazınır. 
Siz  hiç  Japonların ,  Almanların   v.b  çalışkan ,  üretici  ve  kendi kendine  yetmenin  ötesinde   büyük  miktarda   gerçek  ihracat  yapan  teknolojik  ve  ekonomik  bakımdan  güçlü  ülkelerde  halkın  ve  idarecilerin   övündüklerini  gördünüz mü ? Neden  övünsünler  ? 
Övünmeye  ihtiyaçları  yok ki !  Bütün  teknolojik  finansal  ve siyasi  üstünlüklerine rağmen , 
Bazı borç içinde yüzen ,  her yatırımı  yabancılara yaptıran  ve onlara kullandıran , bütün kritik teknoloji ve  
malzemeyi  ithal etmek zorunda  olan  ülkeler  kadar  övünmüyorlar.  
 
Övmek  ve  övünmek  ruhsal  bir  hastalıktır .  İnanmayan    psikoloji   uzmanlarına   sorsun . 
 
Bu  övmek – övünmek  işi  şüphesiz  diğer birçok  hastalık gibi  İslamdan uzaklaşmanın   ve  Allah CC  ın  mesajına 
arkasını  dönmenin  sebep olduğu    marazlardandır . 
Övmek ve Övülmek   her şeyi  yoktan  vareden  bütün  güç  ve  kuvvete  sahip  olan , her şeye  kadir  olan Allahu  CC  Teala   hazretlerine  mahsustur .  Bir  sürü  eksiklik  ve  kusuru  bulunan  aldığı  her  nefesi   Allaha CC  borçlu  olan  ,   gözle  görülmeyen   küçücük  bir  virüsün  yerlere  serdiği  insan   neyiyle   öğünebilir  ki  ? 
 
“Övme ve övülme yalnız alemlerin Rabbi olan Allah'a mahsustur.” Fatiha 1. “Övgü, göklerde ve yerde ne varsa tümünün gerçek maliki olan Allah'a mahsustur, ahirette de övgü O'na mahsus olacaktır…” Sebe 1. 
 
“Her türlü övgü, gökleri ve yeri yaratan, derin karanlığı ve (parlak) aydınlığı var eden Allah’a özgüdür: Ama hakikati inkara şartlanmış olanlar, başka güçleri Rableri ile eş tutarlar!” En’am 1 
 
Allah CC  ın  resulu  de  Allah  onu  yücelttiği  ve  övdüğü  için   övülmeye  layıktır .   Bu  anlamda   Resulu  sevmek  ve  övmek  Allah ı  CC  sevmek  ve  övmektir,   
 
De ki: "Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah çok bağışlayan, çok esirgeyendir." ( Al i İmran 31 ) 
 
(Biz seni âlemlere rahmet olarak gönderdik.) [Enbiya 107]

(De ki, ey insanlar, ben, Allah’ın hepiniz için gönderdiği Resulüyüm.) [Araf 158] 
 
Andolsun, Allah’ın Resûlünde sizin için; Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı uman, Allah’ı çok zikreden kimseler için güzel bir örnek vardır  ( Ahzab 21  ) 
 
Dinimizde  başka  dinlerde  olduğu  gibi  peygamberi aşırı  övmek   ve   ilahlaştırmak    yoktur  .  Yaratan ,  yaşatan  ve  rızık  veren   ,  din gününün  sahibi  sadece  Allah CC  tır . 
Bizzat  Allah CC  Resulu  buyurmuştur  ki  , 
 
Ben sadece bir kulum. Kulun yediği gibi yer, kulun içtiği gibi içerim." (Feyzu'l-Kadir, 2/571; Mecmeu'z-Zeva'id, Heysemi, 9/19) 
* 

"Hıristiyanların Meryem oğlunu övmekte aşırılığa gittiği gibi, siz de beni övmekte aşırılığa gitmeyin. Çünkü ben sadece onun bir kuluyum. Siz bana 'Allah'ın kulu ve elçisi' deyiniz." (Buhari, Enbiya, 48) 
 
İnsanların  birbirlerini    övmeleri   de   hoş  görülmemiştir . 
 
Hatta ,  birçoğumuza  garip  gelebilir  ama , iyi ve  hayırlı  insanları  övmenin  bile  doğru  olmadığı    belirtilmiştir. 
 
 Peygamberimiz  de  bu  hususta   birçok  uyarılarda  bulunmuştur. 
 
Birini övmek, onun kibirlenmesine sebep olabilir. Kibir ve ucub ise, insanı helak eder. Hadis-i şeriflerde buyuruluyor ki: 

(Din kardeşinden bir ihtiyacını isterken onu övmekle söze başlamayın. Böyle yapan onun belini kırmış olur.) [İbni Lal]

(Birbirinizi övmekten sakının. Çünkü övmek onu boğazlamaktır.) [İbni Mace]

(Kişiyi yüzüne karşı övmek, onu boğazlamaktır.) [İ. Ebiddünya]

Bizi öven bize iyilik etmiş olmaz. Bizi arkadan hançerlemiş olur. Onun için övenlerin sözlerine itibar etmemeli. İki hadis-i şerif meali:
(Meddahların [herkesi övenlerin, yağcıların] yüzüne toprak saçın!) [Müslim, Tirmizi]

(Meddahların ağzına toprak atın.) [İbni Hibban]
(Toprak saçmak, onu aşağı bilmek, sözlerine değer vermemektir.)

İyileri övmek uygun olmayınca, fâsıkları, yani açıktan günah işleyenleri övmek hiç uygun olmaz. Bir hadis-i şerif meali:
(Fâsık övüldüğü zaman Allahü teâlâ gazaplanır.) [İbni Ebiddünya, Beyheki]

Bizi övenlerin tesiri altında kalmak da uygun değildir. İnsanların övmesiyle, yermesini bir kabul edenler makbul insanlardır. Birisini tenkit ettiğiniz zaman üzülmüyor, haktan ayrılmıyorsa, övünce de sevinmiyorsa, o kimse salih biridir. Hazret-i Ömer, kendisini öven birine, (Beni de, kendini de helak mı edeceksin) buyurdu. Bir âlim de, kendini yüzüne karşı övene buyurdu ki: (Beni niçin övüyorsun? Öfkeli iken tecrübe ettin de beni halim selim mi buldun? Benimle yolculuk ettin de iyi biri olarak mı gördün? Bana bir emanet verdin de buna riayet ettim mi? Bilmediğin kimseyi nasıl översin?)
Övülmeyi sevmek felakettir. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki: 

(Övülmeyi sevmek, insanı kör ve sağır eder. Kusurlarını görmez olur. Doğru sözleri, verilen nasihati işitmez olur.) [Deylemi]

(Din işlerine, insanların sizi övmeleri arzusunu karıştırmaktan sakının. Sonra amelleriniz boşa gider.) [Deylemi]

(Cennetin ebedi nimetlerini isteyen, övülmekten hoşlanmasın.) [Deylemi]