" Ben iki sene Bakırköy devlet hastahanesinin bahçesinde yaşadım. Sokakta nasıl yaşanır? Bilmiyorum!.. 

Aslında sokakta yaşamak meziyet gerektirir. Şimdi evlerde bizi izleyenler bir empati kursunlar. Bir düşünsünler. Hadi çıkın sokağa.. hiç bir şeyin yok!.. Gidecek hiç bir yerin yok yaşa!..  Ne yapacaksın hırsızlık!. Yapabilir misiniz? Kimün çantasını alıp kaçacaksın? Evine mi gireceğim adamın? Bilmiyorum yani!.. veya işte bir TL isteyeceksin birisinden. İsteyebilir misiniz? Bir TL ver diyebilir misiniz? Diyemiyorsunuz. Çıkmışım dışarı nasıl yaşanır bilmiyorum. Bende diyemiyorum. 

Bir gün artık duruyorum üçüncü gün mü? Dördüncü gün mü? Hatırlamıyorum. Yani ölüyorum diyor ya insan ölüyorum!..Ölüyorsun yani!.. Hastahanenin bahçesinde duruyorum böyle.. bir tane araba geldi. Yer var mı? Diye sordu. Orda bir yer var abi orda var dedim. Gel gel abi git git abi diyerek o yere yanaştırdım. İşte arabadan indi ve bana oradan bir para verdi. O an artık dedim ki budur yani bu benim için bir yöntem birşey!.. Bundan sonra arabalara gel gel, git git.

Bakın üç gün yemek yememişim. Bu şekilde para buluyorum. Yani bir insanın nefsi ne yapar? Yemek almak yerine uyuşturucu almaya gidiyorum!..." 

HABERİN VİDEOSU

VİDEONUN TAMAMINI İZLEMEK İÇİN