İçinizdeki Sesler, Yolunuzu Belirler 

Dışardan gelen seslerin, kulaklarda uğultuya neden olduğu zamanlara, içeriden gelen yıllanmış sesler eşlik ettiğinde,  zihninizde amansız bir yorgunluk hissettiğiniz anlar, yaşarsınız. Pencereleri kapatmak, mekânı değiştirmek,  dış dünyadan uzaklaşmakla, belki gürültülerden bir nebze kaçabilirsiniz ama zihninizden gelen sesler varsa, gittiğiniz hiçbir yerde seslerden kurtulamazsınız. Nereye giderseniz gidin, sizinle gelen bu sesler, duymak istemedikçe bir çığlığa dönerler. Dile gelen her sesin nihai hedefi, anlaşılmak ise, zihninizdeki seslerin de muhakkak tek gayesi vardır, size kendini duyurmak. Siz, o sesleri susturmak için, dışardaki sesleri artırsanız da, size haykırarak “duy beni” diyen bir cisme dönüşür iç sesiniz ve siz duyup anlamadan onu hiçbir şekilde engelleyemezsiniz.

     Eğer siz de, hayat muhteşem bir mucize iken, yorgun adımlar atıyor, güne isteksiz başlıyor ve ne olduğunu bilmediğiniz bir tükenmişliğin ardından gidiyorsanız, beyninizdeki tuzakların izlerini aramalısınız. Geçmişte zihninize kurulan bu tuzaklar, belki de hiç farkında olmayan, en sevdikleriniz tarafından oralara bırakıldılar. Sizi tüketen, sizi mutsuz eden, sizin gelişiminizi engelleyen tüm inançlar, sizin geçmişte inandıklarınızdan güç almaktalar. Neye takılıyorsa hayatınız bilin ki orada yolunuzdan kaldırılmayı bekleyen taşlara, takılmaktasınız. Yolunuzdaki engeller, olay ve duruma göre, çakıl taşı, kaya parçası, bazen de kaynağını içinizden alan bir buzdağı. Onlara rağmen, engelleri yok sayarak yürümeyi tercih ederseniz, siz yürüdükçe, büyüyerek size eşlik edeceklerini bilmelisiniz. Engel, geleceğe kaygı ile bakmaktan tutun da, ders ve çalışma hayatında kendini ketlemeye,   sosyal fobik bir şekilde insanlardan uzak kalmaya kadar, aklınıza gelebilecek daha pek çok şeyi kapsar. Hatta adına sorun dahi diyemediğiniz tekrarlar varsa yaşamınızda, işte tam da tuzakların ayak sesleri vardır orada. Mesela aynı tarz insanlarla karşılaşıyor ve yol almak istediğiniz halde bir türlü yola çıkamıyorsanız, hep benzer sebepler dönüp duruyorsa başınızda, hep aynı nedenlerle durduruluyorsanız koşmak için can attığınızda,  buzdağının yüksekliği gelsin aklınıza. İşte o zaman düşüncelerini sorgula. Düş, bir dedektif gibi inandıklarının ardına. Düşüncelerin seni duygularına götürdüğünde anlayacaksın neden derin kuyularda kaldığını. Bazen bir isim, bazen bir resim, bazen de bir sesin o kuyuda milyonlarca kez neden yankılandığını ve nasıl yansıdığını hayatına, ancak çocukluğundaki yokluklarda bulacaksın. Sen buldukça duyguların özgürleşirken, hayata adeta yeniden başlayacaksın. Başkalarına hapsolmadan, olayların girdabında boğulmadan, başarısızlık çıkmazında kaybolmadan,  yolunu bulmanın tadına varacaksın. Zihnindeki seni çıldırtan sesler, seninle güzel konuşmaya başladığında gerçek huzura kavuşacaksın.

     İçindeki öz değeri bulup kendini kabule durduğunda “Sen değersizsin” diye sana acı veren çığlığa veda edeceksin. Başkalarının gözünde, kelimelerin büyüsünde yitip giden bir “Sen”den, sessizliğin gücünde var olan bir “BEN” doğacak. İşte o zaman meftun olduğun ötekiler, seni ne göklere çıkaracak, ne de yerle yeksan edecek. Sen iç huzurunla, ötekileri de iyileştiren bir ab-ı hayat gibi hayata akacaksın…