AHİRZAMAN KAHKAHALARI

Yüreğimin kıyısında bir kor gibi duran hüznümden mi konuşsam…

Yoksa dile gelmeye, söze seslenmeye korkan kelimelerimden mi?

Ya söz olamadigi icin suskunsa harfler.

Ya bir baharın kıskançlığında güle aşıksa bülbüller...

Ya da ahirzaman çıkmazında kor yangınıysa gönüller..

Gülün de bülbülün de aşkın da yalan olduğu bir demde ateşe koşan fanilikler içinde kayboluyorsa gülüşler… İşte o zaman kim dünyayı neyler???

Hep aldatıyorsun bizi sahte düşlerinle..

Hep cezb ediyorsun bizi kırılgan hayallerde…

Hep varmış gibi yaparken yok oluyorsun serap misali çöllerde...

Her neye dokunsa ellerimiz boşluk, her neye baksa gözlerimiz bir sonsuzluk…

İçimdeki ürpertinin anlamı ne? Dokunamadığım temas edemediğim insanlar mı yoksa en büyük yokluk…

Grinin bin bir tonunun içinde kaybolduğumuz günden beri siyah da beyazı yok etti şimdi tüm renkler soluk…

Ey dünyaa, içimizi yakan ayrılıklarınla, bebeklerin katledildiği çirkin savaşlarınla, hayvanlara eziyet eden hayvandan aşağı varlıklarla; ne çok çekilmez oluyorsun ağırlaşan günahlarla…Bir yanda derin duygular içinde cenneti aramak. Öbür yanda cehennemi aratmayan kahkahalara maruz kalmak…Kötülerin kötülüğünü görmeyecek kadar kör olmuş serseri ve dahi avare, düşüncesizlerle mi güzelleştireceksin çirkin çehreni…Yoksa onların çirkinliğiyle beraber tamamen mi sileceksin tarihten kendini? Bir beyin düşünün ki düşünemiyor. Bir akıl düşünün ki akledemiyor. Bir insan düşünün ki insanlığını kullanamayıp canavarlaşıyor. Sahi bu döngü nereden başlıyor???

Dünyaya hükmetmiş bir Medeniyetin  varisleri olarak aynı medeniyeti ayağa kaldırmaya muktedir bir toplum iken, yerlerde sürünmeyi tercih edişimizin ciddi manada araştırılması, irdelenmesi gerekiyor. Nereden düştüğümüzün izini iyi takip eder ve doğru tarih okumaları yapabilirsek; işte o zaman güçlü ve zayıf yanlarımızı, bizi dirilten ve şahlandıran değerlerimizi, bizi alt eden ve diplere çeken sefih hallerimizi anlayabilir düştüğümüz yerden yeniden doğrulabiliriz.

Biraz sancı… Biraz çaba…  Biraz da akledebilmek gerekli zannımca… Zira sele kapılmış yapraklar gibi savrulmanın adına espiri, saçmalıklarla eğlenmenin zevkine komedi diye diye, gözümüzü açıp beynimizi kapatmakla durmuyor  bu fani dünya… Aman ölüm demeyin, bana ahiretten bahsetmeyin şimdi çılgınlarca eğlenmek vakti. Hey siz ebedi şeyler yol olun, yolumdan çekilin.. Baksanıza paparazzilere alışkın dillerimizde şimdi ne şarkılar dolanır oldu. Biz kopuyoruz toplumca bu şarkılar hayat (Nefis) dolu. Ölümün sırası mı şimdi kafalar güzel ruhlarsa bomboş bir yaşamın sarhoşu.

Yeniden doğmalı bu toplum masumiyetine dönmek için.Ve yeniden getirilmeli şehadetler Allah'a inanmak için!!!