BABALAR ÖLMEDEN ÇOCUKLAR ÖKSÜZ KALDI

Emekleyerek dolanıyordu odada. Bana doğru geliyor ve gülümsüyordu. Belli belirsiz harflerle konuşmaya çalışıyordu. Yaklaştı bana; uzattım elimi ve aldım kucağıma. Kokusunu çektim içime. O tombik yanaklarını öpmeye doyamadım. Oyun istiyordu; zıplıyordu boynumda. Boynumdan indirdim yere. Ona aldığım bebek/oyuncak araba ile başladık oynamaya. Evlat sevgisi bir başka oluyor. Zaman hızla akıp gidiyordu yanında. Onun bir gülüşü, sarılışı tüm yorgunluğumu alıyordu. Tam oyuna dalmıştık ki zil çaldı. Kapıyı çalan kimse beklesin diyordum. Onunla oynarken zamanın durmasını diliyor ondan ayrılmak istemiyordum. Ama ısrarla çalıyordu kapı zili. Silkindim ısrarla çalan zil sesiyle. Rüyamın en güzel yerinde uyanmıştım.
Bilseydi yıllardır göremediğim evladımı düşümde gördüğümü, çalar mıydı ısrarla yine zili? Uyandırır mıydı beni? Evladını sadece rüyasında gören babayı koparır mıydı düşlerinde? Uyanmak istemedim rüyamdan. Ne olurdu beş dakika daha bekleseydin, çalmasaydın evladımdan koparan o zili? Bu bayram da göremedim evladımı. Bilir misin ciğerinin yanması ne demektir? Kor olur, köz köz yanar ciğerin. Hiç kimse söndüremez bu yangını, anlayamaz nasıl yandığını ciğerinin! "Erkekler ağlamaz derler." Evet, ağlamaz, gözlerden yaş akmaz belki ama yürek için için ağlar hasretinden.
Acaba şimdi neler yapıyor hangi yabancı adama "baba" diyor? Bu düşüncelerde boğuldun mu hiç? En güzel çağlarında evladına yabancı oldun mu? Kim sarıyor, oynuyor, ona oyuncaklar alıyor biliyor musun? 

Yazının Devamı İçin Linki Tıklayınız!..

http://www.bncmedyahaber.com/yazar-babalar-olmeden-cocuklar-oksuz-kaldi-108.html