Hayber ve Siccîl: Kur’an’dan Füze Sistemlerine Uzanan Zafer Şifresi
 

Tarih boyunca adaletin ve kudretin sembolü gökten inen bir “taş” olmuştur. Kur’an-ı Kerim’de geçen Fil Suresi’nde Rabbimiz, Kâbe’yi yıkmak üzere gelen Ebrehe’nin görkemli fil ordusunu, gökten gönderdiği siccîl taşlarıyla helak eder. Bu taşlar, sıradan birer çakıl değil; pişmiş balçıktan, ilahi mühürlü adalet mermileridir. Her biri, bir hedefin adıyla gönderilir, sapmaz, şaşmaz, affetmez…
 

Bugün İran’ın geliştirdiği kıtalararası balistik füze sisteminin adının Siccil olması sadece teknik bir tercih midir, yoksa tarihî bir gönderme, hatta bir meydan okuma mıdır?
 

İran’ın 2000’li yılların başından itibaren geliştirdiği Siccil füzeleri, katı yakıtla çalışan, radar sistemlerini yanıltabilen ve binlerce kilometre menzile sahip hassas silahlardır. Bu füzelerin en çarpıcı özelliği, yüksek hızda ve isabetli şekilde hedefe yönelmesi; adeta bir "siccîl taşı" gibi, geldiği yerle birlikte mesaj da taşımasıdır. Ve elbette, "füze" sadece teknik bir araç değildir; bir siyasi irade beyanıdır.
 

Fil Suresi'ndeki

Termihim bi hicaretin min siccil.
Onlara çamurdan sertleşmiş taşlar atan
                                                                                 تَرْم۪يهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجّ۪يلٍۖۙ

ayeti, yani "onlara siccîlden taşlar atıldı", sadece geçmişe değil, bugüne ve geleceğe de yazılmış bir ayettir. Ebrehe’nin ordusu nasıl ki Kâbe’ye yürürken gökten gelen kuşlarla durdurulduysa, bugünün Ebrehe zihniyetleri de aynı kibirle yürürken, bu defa teknolojik siccîllerle karşılaşabilir.
 

Burada şunu net şekilde ifade etmek gerekir: Siccîl, bir füzeden ibaret değildir. O, hak ile batılın karşı karşıya geldiği yerde ilahi adaletin “görünür gücüdür”. İran’ın bu füzeye verdiği isim, teolojik ve ilahi bir mesaj barındırır. Batı’nın teknolojik kibir ve tahakkümüne karşı doğunun kadim metinlerine, Kur’an-ı Kerim’in hafızasına yapılan bir gönderme vardır.
 

Ancak mesele sadece bir İslam ülkesi olarak İran’ın askeri kabiliyetini artırması değildir. Asıl mesele, bu ismin neden seçildiğidir. Çünkü “siccîl”, hem gökten gelen ilahi taşları hem de tarihi bir uyarıyı temsil eder:
 

“Zulümle yürüyen orduların, her zaman siccîl taşıyla tanışacakları bir yer vardır.”
 

Asıl sorulması gereken soru şudur:
Bizim siccîl’imiz nerede?

Bizim gökten gelen taşlarımız yok belki ama, ilham aldığımız ayetler, geçmişin teknolojisiz mucizeleri ile bugünün yüksek teknolojili caydırıcılığı arasında bir bağ kuruyor.
 

Tarih, bir yandan yeryüzünde yazılırken, öte yandan gökten gelen adaletle şekilleniyor.
 

Diğer yanda Trump, sabaha karşı yaptığı sert çıkışla, İran’ın nükleer tesislerini vurduklarını açıkladı. Hedef alınan yerler belliydi:
 

- Natanz: İran’ın en büyük uranyum zenginleştirme tesisi, Tahran’ın 250 km güneyinde.
 

- Fordo: Yüksek korumalı, yeraltına gizlenmiş stratejik bir merkez.
 

- İsfahan: Zenginleştirmede kullanılan uranyum hekzaflorür gazının üretildiği kritik altyapı.

​Ancak bunların vurulduğu iddiası, algı operasyonundan öteye geçemedi. Çünkü ABD’nin sığınak delici bombaları maksimum 60 metreye kadar inebiliyor. Oysa İran, füze üretim tesislerini ve nükleer altyapısını, sadece düşmanlarını değil, uyduları bile aldatacak çok daha derinlere gömmüş durumda. Bunu çocuklar bile biliyor da Trump bilmiyor mu?
 

Asıl şok dalgası ise İran’ın karşı hamlesiyle geldi. Hayfa yerle bir oldu. İsrail'in sığınakları bile İran’ın füzeleri karşısında kumdan duvar gibi çöktü. İran’ın ilk kez sahaya sürdüğü "Hayber" füzesi, hedefi tam 12’den vurdu. Siyonist cephe dondu kaldı.
 

Ve her zamanki gibi, cevap veremedikleri yerde algı üretmeye başladılar. Bir hahamla üst düzey bir İsrailli yetkili arasında geçen diyalog, durumu özetliyordu:
 

— “Neden uyuyan yılanı, İran’ı uyandırdınız?”

Yetkilinin başı önde verdiği yanıt ise tarihe geçecek cinstendi:

— “Bu kadar etkili bir teknolojiye sahip olduklarını bilmiyorduk…”
 

Hayber füzesiyle bitirelim...

Adını tarihten alan bu füze, sadece bir silah değil; bir hafızadır, bir hatırlatmadır.
 

Hayber, surlarla çevrili, aşılması imkânsız sanılan kaleleriyle meşhurdu. Ama o kalelerin kapısı bir gün yerinden söküldü. Hz. Ali, düşmanın gövdesine benzer kalınlıktaki o dev kapıyı eliyle sökerek, savaşın kaderini değiştirdi. O gün, zırhlar değil iman kazandı. Taş değil teslimiyet, sayı değil sadakat galip geldi.
 

Ve şimdi... O gün o kapıyı söken ellerin hatırası, bugün Siccîl ve Hayber isimli füzelerin burunlarında taşıdığı mesajla yeniden yükseliyor.

Artık bu çağın Hayber’lerini, surların değil, yerin altına gömülmüş teknolojilerin koruyamayacağını herkes görüyor.


Çünkü biliyoruz:


“Korkmayın, üzülmeyin. Eğer gerçekten iman ettiyseniz, elbette siz üstünsünüz.” (Âl-i İmrân, 139)
 

Evet, biz Müslümanlar bugün bir İran olarak, bir Türkiye olarak, ama en önemlisi bir ve tek olan Allah’a inanmış bir ümmet olarak ayağa kalkıyoruz.
Ve Allah’ın izniyle:

— Yalnızca yaptığımız füzelerle değil,
— Sadece inşa ettiğimiz teknolojilerle değil,
— Aynı zamanda savaş meydanlarında gösterdiğimiz sabırla, dirayetle, teslimiyetle...

Üstünüz. Ve üstün olacağız.

Tarih bir kez daha gökten yazılacak.

Bu defa, satırlar Hayber’in kılıcı gibi çekilecek, Siccîl taşları gibi saplanacak; göklerde Kaan misali süzülecek, düşmanı alnının ortasından ilahi bir isabetle vuracak.

Allah’a iman edenlerin zaferiyle sona erecek.

Vesselam…
 

YAZARIMIZIN TÜM YAZILARI İÇİN
https://www.bncmedyahaber.com/yazar-bosanmalardaki-artisin-asil-nedeni-aynada-sakli-1169.html


SİCCİL FÜZESİ TEKNİK ÖZELLİKLERİ VE KABİLİYETİ