Erkek Eşcinselliğinin Travmatik Temeli "Eşcinsellik, öncelikle cinsiyet travmasının bir belirtisidir. Erkek eşcinsellikte kişi erkeklikle özdeşleşememiştir, aksine yabancılaşmıştır. Bu eşcinsel davranış, aslına dayanan yarayı "onarmak" için semptomatik bir girişimdir. Bu onu, bozulmamış cinsiyet kimliği gelişiminden ve doğal olarak ortaya çıkan heteroseksüellikten ayırır. Çoğu zaman eşcinsellikte temel çatışma şudur: erkek çocuk - genellikle hassas, ortalamada duygusal yaralanmaya yatkın olan bir çocuk - aynı cinsten ebeveynin sevgisini kazanmak ve onun tarafından kabul edilmeyi ister, ancak ebeveyni o çocuğa karşı öfke hisseder. Unutmayın ki bu çocuğun kardeşleri aynı ebeveyn ile farklı deneyimleri olabilir. Eşcinsellik doğası gereği çatışmaya dayanır: kişinin doğal cinsiyetini kabul etmesi konusundaki çatışma, ebeveyn-çocuk ilişkisindeki çatışma ve genellikle aynı cinsiyetten olan akranlar tarafından dışlanma ile ilgili çatışma. Eşcinsel aktivite, bu aşk-nefret ilişkisinin erotik canlandırmasıdır. Eşcinsel erotizm aslında düşmanlığın içsel boyutunu içerir. Bir müşterim korku uyandıran erkekleri cinselleştirmesini "orgazmın zaferi" olarak tanımlardı. Bir diğeri ise, bu tür erkekleri "orgazmik ağrı kesici" olarak tarif ederdi. Erkek eşcinsellikte genel kural şudur: bir çocuk, cinsiyeti etkileyen belirli bir şekilde travma geçirirse, eşcinsel olur ve bir çocuğu bu şekilde travmatize etmezseniz, heteroseksüel gelişimin doğal süreci ortaya çıkacaktır. Gey kimlik bir belirtidir. Eşcinsellik bağlanma kaybının erotik bir telafisidir. Eşcinsellik bir cinsel kimlik bozukluğudur. Tedavisi vardır." Kaynak : Ph.D. Joseph Nicolosi