Elimizde Sadece Bayrağımız  Vardı!.. Vatan dedik.. Millet dedik.. Ezan dedik.. Ama!.. Adım Saffet Öztunca. 15 Temmuz Gazisiyim saat 01:00 de o kara gecede Boğaziçi’nde vuruldum. Cumhurbaşkanımızın o akşam dışarıya çıkmasını söylediği andan itibaren daha doğrusu Vatan, Millet için Bayrak için o ruhla yola çıktık. Elimizde sadece Bayrağımız vardı. Silahımız yoktu. Boğaziçi gişelerinde öne kadar gittik. Karşımızda tanklar unimorklar siper almışlar. Arka tarafı araçlarla kapatmışlardı. Askerler zaten diziliydi. Bize Atılan Silahlar, Mantar Tabancası Gibi Geliyordu!.. Vatan dedik. Millet dedik. Ezan dedik. Sadece bunları dile getirdik. Tam bu slogonlar esnasında tek tek ateş etmeye başladılar. Arkamızdan gelen yoğun kalabalıktan çekindikleri için. (çünkü) arkamızdan yoğun bir şekilde insanlar geliyordu. Gerçekten herkes aynı duyguyla manevi duyguyla geliyordu. Yani silah atılıyordu ama mantar tabancası gibi bir şey geliyordu. Askerlerin siper aldığını gördük. Arkadaşlar ateş edecekler belli dediler. Yine biz tekbirimizi getirdik. Ta ki ondan sonra tektek atışa başladılar sonra taramaya.. ben dizimden vuruldum. Dizimden vuruldum ve yere yattım. Sağımda vurulan arkadaşlarım, solumda vurulan arkadaşlarım. Bizi vuranlara hainler şerefsizler mi ne diyeyim. Onlara ne derseniz haktır. Yaralı almaya giden arkadaşların vurulduğunu gördüm tek tek. Ama şöyle bir şey oldu. öyle bir ruh vardı ki; vurulduğu zaman geri gideceğimizi zannediyorlardı. Her vurulduktan sonra arkadan yenisi geldi. Her vurulanın arkasından yeni bir kişi geldi. Her vurulanın yerine bir yığın geldi bir ordu geldi. O manevi bir orduydu yani.. O ruhla. O ruhu yaşadık. Allah’ıma bin şükürler olsun. Vatanım Milletim için bir nokta yapabilmişsem kurşun yemişim.. yerim. Bu gün olsa kanımı da veririm canımı da veririm. Haaa korktu ya da kaçtı diyenler şu anda şu ortamda zannetmesinler, bir daha akıllarının uçlarına getirmesinler. Bir daha böyle bir şeye kalkışırlarsa daha bi farklı olur. Çünkü o ruhu (15 Temmuz) biz kaybetmeyeceğiz. Çoluğum çocuğum var. Torunum var ona da o ruhu vereceğim. Onlarda vereceklerdir. Biz bunun maneviyatını bayrağımızı ezanımızı susturmayacağız. Bu vatanı da böldürmeyeceğiz. Ben ilkokul Mezunuyum Ama Ben Binanın Temeliyim Ben ilkokul mezunuyum ama ben binanın temeliyim. Bir çimentosunda bir çakıl taşıyım. Bunu da eksiltemeyecekler o binayı yıkamayacaklar. Çünkü o ruh bizde var. O maneviyat bizde var. Vatan sevgisi var. Bayrağım var. Ben kendi yurdumda kiracı olamam. Ben böyle o ruhla büyüdüm. Hiç kimse kusura bakmasın ben ev sahibiyim kardeşim. O hainler buradan def olup gidecekler ya da cezalarını çekecekler. Eninde sonunda.. eninde sonunda.. Allah kurban olduğum Allah bunları helak edecek.

Elimizde Sadece Bayrağımız  Vardı!.. Vatan dedik.. Millet dedik.. Ezan dedik.. Ama!..

Adım Saffet Öztunca. 15 Temmuz Gazisiyim saat 01:00 de o kara gecede Boğaziçi’nde vuruldum. Cumhurbaşkanımızın o akşam dışarıya çıkmasını söylediği andan itibaren daha doğrusu Vatan, Millet için Bayrak için o ruhla yola çıktık. Elimizde sadece Bayrağımız vardı. Silahımız yoktu. Boğaziçi gişelerinde öne kadar gittik. Karşımızda tanklar unimorklar siper almışlar. Arka tarafı araçlarla kapatmışlardı. Askerler zaten diziliydi.

Bize Atılan Silahlar, Mantar Tabancası Gibi Geliyordu!..

Vatan dedik. Millet dedik. Ezan dedik. Sadece bunları dile getirdik. Tam bu slogonlar esnasında tek tek ateş etmeye başladılar. Arkamızdan gelen yoğun kalabalıktan çekindikleri için. (çünkü) arkamızdan yoğun bir şekilde insanlar geliyordu. Gerçekten herkes aynı duyguyla manevi duyguyla geliyordu. Yani silah atılıyordu ama mantar tabancası gibi bir şey geliyordu. Askerlerin siper aldığını gördük. Arkadaşlar ateş edecekler belli dediler. Yine biz tekbirimizi getirdik. Ta ki ondan sonra tektek atışa başladılar sonra taramaya.. ben dizimden vuruldum. Dizimden vuruldum ve yere yattım. Sağımda vurulan arkadaşlarım, solumda vurulan arkadaşlarım. Bizi vuranlara hainler şerefsizler mi ne diyeyim. Onlara ne derseniz haktır. Yaralı almaya giden arkadaşların vurulduğunu gördüm tek tek. Ama şöyle bir şey oldu. öyle bir ruh vardı ki; vurulduğu zaman geri gideceğimizi zannediyorlardı. Her vurulduktan sonra arkadan yenisi geldi. Her vurulanın arkasından yeni bir kişi geldi. Her vurulanın yerine bir yığın geldi bir ordu geldi. O manevi bir orduydu yani.. O ruhla. O ruhu yaşadık. Allah’ıma bin şükürler olsun. Vatanım Milletim için bir nokta yapabilmişsem kurşun yemişim.. yerim. Bu gün olsa kanımı da veririm canımı da veririm. Haaa korktu ya da kaçtı diyenler şu anda şu ortamda zannetmesinler, bir daha akıllarının uçlarına getirmesinler. Bir daha böyle bir şeye kalkışırlarsa daha bi farklı olur. Çünkü o ruhu (15 Temmuz) biz kaybetmeyeceğiz. Çoluğum çocuğum var. Torunum var ona da o ruhu vereceğim. Onlarda vereceklerdir. Biz bunun maneviyatını bayrağımızı ezanımızı susturmayacağız. Bu vatanı da böldürmeyeceğiz.

Ben ilkokul Mezunuyum Ama Ben Binanın Temeliyim

Ben ilkokul mezunuyum ama ben binanın temeliyim. Bir çimentosunda bir çakıl taşıyım. Bunu da eksiltemeyecekler o binayı yıkamayacaklar. Çünkü o ruh bizde var. O maneviyat bizde var. Vatan sevgisi var. Bayrağım var. Ben kendi yurdumda kiracı olamam. Ben böyle o ruhla büyüdüm. Hiç kimse kusura bakmasın ben ev sahibiyim kardeşim. O hainler buradan def olup gidecekler ya da cezalarını çekecekler. Eninde sonunda.. eninde sonunda.. Allah kurban olduğum Allah bunları helak edecek.