28 Şubat "Post Modern Darbe" nin Sene-i devriyesi

24 yıl geçti aradan.

Nice gencecik, körpecik hayaller yıkıldı. Mağduriyetler yaşandı.

Elbette hayat iman ve imtihandan ibaretti inanmış bir birey için.

Ancak hiç bir zalimin yaptığı da yanına kar kalmamalıydı.

28 Şubat darbesine maruz kalan 130 erkek öğretmenden biride bendim.

Hanım kardeşlerimizin sayısını bilmiyorum.

16 sene sonra sayın cumhurbaşkanımız Recep Tayip ERDOĞAN'ın  ilgi ve alakasıyla eğitim ve öğretim hayatına dönebilmiştik.

Hanım kardeşlerimiz 12 sene sonra. 

Bize zulüm ve haksızlık yapanların dünyada nasıl rezil olduklarına şahit olduk.

Dönemin maarif bakanı kendi silahıyla kendini boğazından vurdu.

Uzun süre tedavi gördü. Şu an ne durumda olduğunu bilmiyorum.

Ahirete göçenler göçtü, kalanlar Yüce Mevlaya tövbe etmelerini tavsiye ederim.

Zulmettiklerinden helallik dilemelerini umarım.

Ortaöğretimde ve Üniversitelerde nice vatan evlatlarının neler yaşadıklarına şahit olduk.

Sessiz sessiz ağlayanlar oldu.

Nice anne ve babalar, veliler, gözyaşı döktüler.

Vakıfların ve derneklerin kapılarına kilitler vuruldu.

Psikolojik baskılar yaşandı. Akli dengesini kaybedip intihar edenler oldu.

Fiziksel baskılar yapıldı. Hapishaneler Yusuflar la doldu.

Maddi ve manevi her türlü tahribat yapıldı.

Her şey ne ise de;  

İnsanın kanına dokunan müslümanların değerleriyle oynanması idi.

Konu mankenlerini ekranlardan günlerce insanlara gerçekmiş gibi seyrettirdiler.

Bilindiği gibi; Rüzgar tepelerde daha sert eser.

Bizler halk tabanında bir takım şeyleri yaşadık.

Fakat 28 Şubat darbesinin en fecisine rahmetli Necmeddin ERBAKAN hoca maruz kalmıştır.

Bu günlerin aydınlığı; Belkide onun metanetli ve vakar duruşu ve

onun boncuk boncuk terleyen alın terinin mahsulüdür. 

Mekanı cennet olsun.

Nur içinde yatsın...