"KURBAN"IN AMAÇLARI

6 çocuklu çok fakir bir aile varmış. Oturdukları yerden taşınıp başka bir semtte 1+1 lik bir apartman dairesine  taşınmışlar. Hayatlarında sadece kurban bayramlarında et yiyebiliyorlarmış ve yarında Kurban Bayram imiş. Çocuklar yarın et yiyebilecekleri için çok sevinçlilermiş, içleri içlerine sığmıyormuş. 
Ve o beklenen yarın gelmiş. Kendilerine kurban eti getirecek olan kişilerin zillerini çalmalarını heyecanla beklemeye başlamış tüm aile. O gün artık gece yarısı olmuş ama et getirmek için hiç kimse zillerini  çalmamış. Evin 5 yaşındaki küçük kız çocuğu üzgün bir şekilde;
-Baba neden kimse bize et getirmedi, demiş.

Baba ise;   
-Kızım,  bu gün daha bayramın ilk günü. İnsanlar kurban kesmekle meşguldu, yarın olsun elbette getirirler, demiş.
Bunu duyan küçük kız çocuğu ve ailenin diğer fertleri yarını iple çekmeye başlamışlar. Yarın olmuş. Heyecanlı bekleyiş yine gece yarısına kadar sürmüş. Ama yine et getirmek için gelen giden olmamış.

Küçük kız çocuğu yine üzgün bir şekilde;

- Baba hani bayramın 2 . günü getireceklerdi, demiş.

Babası ise;

-Kızım bayram 4 gün, hele bir yarın olmasını bekleyelim yarın kesin getirirler, demiş. 

Ve yarın olmuş.  Çocuklar yine heyecanla gece yarısına kadar beklemisler. Yine ne gelen olmuş, nede giden. Küçük kız çocuğu dahada Üzgün bir şekilde;

- Baba yine hiç kimse gelmedi,demiş.  

Baba ise;
-Kızım biz buraya yeni taşındık, acele etme, ancak bize yarın sıra gelir,demiş.  
Ve yarın sabah olmuş, bayramın 4. Son günü yani.  Bu heyecanlı bekleyiş yine gece yarısına kadar sürmüş. Ne gelen var nede giden.
Küçük kız çocuğu ağlamaklı bir şekilde;

-Baba hani son gün getireceklerdi, hiç kimse gelmedi,demiş. 

Babanın ise dili düğümlenmiş bir şeyler demeye çalışmış ama diyememiş.

Tam bu sırada zil çalmış. Tüm aile kalpleri duracak kadar heyecanlanmış ve hep beraber kapıyı açmak için kapıya yönelmişler. 
Ve kapıyı açtıklarında, her yeri tıka basa etle dolu kocaman bir tepsi görmüşler. Hepsinin sevinçten kalpleri duracak gibi olmuş. Bir kaç saniye sonra tepsiyi kafası üzerinde tutan ve zili çalan ufak tefek boylu adam tepsinin altında kafasını, kapıda kendisini heyecanla ve sevinçle bekleyen aileye doğru uzatarak ;               

- Merhabalar ; ben kapıcınızım demiş, (gülümseyerek.)  Bize o kadar çok et geldiki koyacak yer bulamadikta, eğer buzdolabınızda yer varsa bir süre bu etler sizde kalabilir mi ? " demiş.  
Tüm aile hayal kırıklığına uğramış.  Baba ise kendini toparlayarak kapıcıya "elbette" demiş. Ve sonradan alınmak üzere emaneten verilen et dolu tepsiyi kapıcıdan almışlar.  
Kapıyı kapattıktan sonra küçük kız çocuğu ağlamaya başlayarak;
 

-Baba bize ne zaman et getirecekler" demiş. 
 Baba ise ağlayarak; 
-Kızım, komşu hakkını öğrendikleri zaman diyerek cevap vermiş küçük kız çocuğuna...   
 

Evet arkadaşlar, et yemeyen fakir komşularımızın kalmadığı bir bayram olması dileğiyle... hepimizin bayramını  Allah mübarek eylesin.  
 

SEVGİ, VİCDAN VE MERHAMETLE KALIN...