Bayramın coşkusunu yaşarken bir yandan da sevdiklerimizi yâd ettiğimiz, onları özlediğimiz bir gerçek. İnsan, bayramda ailesiyle, sevdikleriyle bir arada olduğunda, yaşamın en değerli hazinelerinin yanında olduğunu hisseder. Ancak aynı zamanda, kaybettiğimiz büyüklerimizi özlemle anarken, onların manevi huzurunu da hissederiz.

İnsanın imanla bakış açısı, yaşamın bir durak olduğunu ve son durağın asıl hedefin ahiret olduğunu hatırlatır. Bu bilinçle, kaybettiğimiz sevdiklerimizin aslında ebedi bir hayata doğru yola çıktıklarını ve orada bizi beklediklerini biliriz. Bu düşünce, içimize bir huzur verir, acılarımızı hafifletir.

Bayramlar, bu duygusal karmaşanın en yoğun yaşandığı zamanlardır. Bir yanda sevinç, neşe ve bir araya gelmenin mutluluğu; diğer yanda ise hüzün ve özlemle dolu anılar. Ancak bu duygusal zenginlik, insanı hayata daha sıkı sarılmaya teşvik eder.

Bayramlar, sevgi ve neşe dolu günlerdir. Evler, bayram hazırlıklarıyla coşar, çocuklar heyecanla bekler, anne ve babalar ise sevdiklerini kucaklamak için sabırsızlanır. Ancak bu coşku dolu günlerde, bir de gözlerden kaçan, derin duygular gizlidir.

Her bayram sabahı, çocuklar, annelerinin ve babalarının ellerini öpmek için sıraya girerler. O an, dünyalar onların olur. Sevgi dolu öpücükler güzel sözcükler, kalpleri bir araya getirir, bayramın neşesini katlar. Ancak, annelerin ve babaların içinde, sadece neşenin olmadığı farklı bir his de vardır.

Onlar da bir zamanlar, küçüklüklerinde el öpmek için sıraya girmişti. Şimdi ise, kendi anne ve babalarının ellerini ararlar her bayram sabahı, ama bulamazlar. Bu duygu dolu anlar, her bayramda içlerinde bir ikilem haline gelir. Bir tarafta, kendi çocuklarının verdiği sevinç, diğer tarafta ise anne ve babalarının yokluğu ve hüznü vardır.

Ancak, bu ikilemi aşan bir güç de vardır: O da kalplerindeki imanları. Kalplerindeki iman, onları hayata bağlar, umutla dolu yarınlara adım atmalarını sağlar. Ve en önemlisi, kendi çocuklarının sesiyle yankılanan "baba" ve "anne" deyişleridir. Bu sesler, onlara hayatın anlamını hatırlatır, yollarını aydınlatır.

Bayramlar, sevdiklerimizle bir araya gelmenin mutluluğunu yaşarken, bir yandan da geçmişin izlerini taşır. Ancak bu izler, yüreklerimizdeki sevgiyle dolu olduğu sürece, bizi geleceğe taşır. Ve her bayram, bu sevgi dolu yolları bir kez daha hatırlatır bize: Sevgi, zamana meydan okur, sonsuzluğa uzanır.

Bu bayramda, sevdiklerimizle birlikte olmanın kıymetini bir kez daha anımsarken, kaybettiğimiz büyüklerimizi anne ve babalarımızı dualarımızla yâd ediyoruz. Rabbim rahmet eylesin mekânları cennet dereceleri yüksek olsun. Onların manevi varlığı, bize güç ve huzur veriyor. Ve inancımızda, eninde sonunda onlarla sonsuz bir buluşmanın müjdesini taşıyoruz.

Kıymetli dostlarım,

Anne ve babalarınızla birlikte olduğunuz her an, bir armağandır. Onların varlığı, hayatınıza değer katar, yüreğinizi ısıtır. Onlar, size sevgiyle kucak açan, yol gösteren kılavuzlarınızdır. Bu yüzden, onların kıymetini bilmek ve saygıda kusur etmemek çok önemlidir.

Anne ve babalarınız yanınızdayken, onların sevgi dolu sıcak ellerini sıkıca tutun. Onlara “öf” bile demeyin, çünkü onların sevgisi sonsuzdur. Etraflarında rengârenk bir kelebek gibi olun, onları mutlu etmek için çaba harcayın. Küçük jestlerle, sıcak sözlerle onların yüreklerini neşelendirin.

Unutmayın ki, anne ve babalarınız sizin en büyük destekçilerinizdir. Onların sevgisiyle büyüdünüz, onların öğütleriyle güçlendiniz. Onların yanında olduğunuz her anı değerli kılın, çünkü bu anlar bir ömre değer.

Onlara sevgiyle muhabbetle sarılın, minnettarlığınızı ifade edin ve onların değerini her fırsatta hatırlayın. Çünkü anne ve babalarınız, sizin için değerli birer hazine gibidir. Onların yanında olduğunuz her anı renklendirin, çünkü bu anlar sonsuzluğa kadar sürecek olan anlamlı bir bağın temelini oluşturur.

Selam ve dua ile kalın sağlıcakla!..